Hinkemann

Eugen Hinkemann wraca z wojny do domu.

U Tollera jest to pierwsza wojna światowa, ale równie dobrze mogłaby to być inna wojna. Eugen przeżywa traumę, jest uszkodzony psychicznie i fizycznie. I wraca z piekła do nikąd: nie ma już środków do życia, a całkowicie zniszczony rynek pracy nie daje mu kolejnej szansy.

Hinkemann musi przetrwać.

Jest najsłabszym ze słabych, staje się dziwakiem, pokazuje się na jarmarku jako nienormalna istota, jako zbrutalizowany, zniszczony człowiek, który żywcem przegryza gardła szczurom i myszom. Hinkemann pokazuje się publiczności - i swojej żonie, która nawet pod koniec odwraca się od niego w stronę jego najlepszego przyjaciela.

To odbiera Hinkemannowi ostatnią siłę. Nie widzi głębokiej rozpaczy żony, nie może dłużej akceptować jej błagania o przebaczenie. I odsyła ją. Na jej śmierć.

Wy głupcy! Co wy wiecie o udręce nieszczęsnego stworzenia? Jak bardzo musicie się zmienić, by zbudować nowe społeczeństwo! Walczcie z bourgois i bądźcie nadęci jego arogancją, jego zadufaniem w sobie, jego powolnością serca! Jeden nienawidzi drugiego, ponieważ jest w innej sekcie partyjnej, ponieważ przysięga na inny program! Nikt nie ma zaufania do drugiego. Nikt nie ma zaufania do samego siebie. Nie ma czynu, który nie dusiłby się w walce i zdradzie. [...] Nie znacie swoich granic [...] są ludzie, dla których żadne państwo i żadne społeczeństwo, żadna rodzina i żadna wspólnota nie może przynieść szczęścia. Tam, gdzie kończą się wasze środki zaradcze, tam zaczyna się nasze nieszczęście.«