Historyczny wypad

Radebeul otrzymało prawa miejskie 1 kwietnia 1924 roku, co czyni je stosunkowo młodym miastem.

Rozwój pierwotnych gmin rozpoczął się wiele wieków wcześniej. Dzisiejszy obszar miejski obejmuje dziesięć dawniej niezależnych gmin. Gmina Radebeul, od której pochodzi nazwa miasta, była raczej małą i niepozorną wioską z 12 gospodarstwami (dziś: Alt-Radebeul - centrum miasta Am Kreis), o której po raz pierwszy wspomniano w dokumencie z 1349 roku.

Największą wsią Lößnitz była Kötzschenbroda z 60 gospodarstwami, która po raz pierwszy pojawia się w źródłach pisanych w 1271 roku. Zawieszenie broni między Szwecją a Saksonią zostało podpisane tutaj 27 sierpnia 1645 r. w ramach przygotowań do pokoju westfalskiego. Jesienny festiwal wina, który odbywa się tu co roku, daje wyobrażenie o atmosferze, jaką emanuje Altkötzschenbroda.

Najwcześniejsza wzmianka o istnieniu wsi Lößnitz pochodzi z 1144 roku, co oznacza, że Naundorf jest wymieniany wcześniej niż Drezno. Do dziś można podziwiać centrum wsi w całej jego oryginalności. Zwłaszcza podczas festiwalu wsi i szkoły, który odbywa się co dwa lata, stare piwnice z winem zapraszają do degustacji saksońskiego wina.

Zitzschewig znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Naundorf. Mówi się, że podczas pierwszej wojny światowej nazwa tej miejscowości była często używana jako slogan, ponieważ Anglikom i Francuzom trudno było ją poprawnie wymówić ze względu na wiele sybilantów.

Lindenau to druga najmniejsza wioska w obszarze miejskim, w której mieszkały głównie rodziny uprawiające winorośl i zarabiające na skromne życie w sąsiednich winnicach. Wioska znana była z wielodzietności - na 100 mieszkańców przypadało 25 dzieci. Nie będzie więc dla nikogo zaskoczeniem, że nikt nie zgodził się ponosić wysokich opłat za szkołę", gdy wioska została później zjednoczona.

Serkowitz to gmina położona najbliżej Radebeul, bezpośrednio nad Łabą. 18 października 1784 r. grupa myśliwska elektora Friedricha Augusta jechała starą miśnieńską pocztą i wiejską drogą (dziś Kötzschenbrodaer Straße), która została podmyta przez Łabę. Wypadek byłby nieunikniony, gdyby dwie żony rolników nie ostrzegły ich przed niebezpieczeństwem.

Wahnsdorf, znany głównie z obserwatorium meteorologicznego, znajduje się nieco dalej na płaskowyżu. W okolicy Wahnsdorf znajduje się również interesujący zabytek architektoniczny, dawne sanatorium Bilz.

Najmniejsza gmina została założona około 1550 roku, całkowicie zamknięta na ziemi Kötzschenbroda, w dawnej posiadłości elektora i dlatego otrzymała nazwę Fürstenhain. Ta mała wioska z zaledwie 8 domami istniała tylko przez krótki czas. Została włączona do Kötzschenbroda już w 1876 roku. Fürstenhainer Straße to wszystko, co pozostało z tego miejsca do dziś.

Kolejną szczególną cechą Radebeul jest utworzenie dwóch nowych gmin Lößnitz na gruntach istniejących wsi

Rozwój ten został zasadniczo ukształtowany przez charakterystyczne ukształtowanie terenu Lößnitz, winnice. Już z daleka witają one przybysza, który czuje się przeniesiony w południowe klimaty. Z tego powodu Radebeul stało się ostatnio znane jako " saksońska Nicea".

Winnice rolników znajdowały się z dala od centrum miasta. W XVI/XVII wieku winnice te coraz częściej przechodziły z rąk do rąk. Szlachta, ale także zamożni obywatele, zwłaszcza z sąsiedniego Drezna, uznali, że po prostu elegancko jest uprawiać własne wino i podawać je swoim gościom. Stało się to w dużej mierze po zakończeniu wojny trzydziestoletniej i rozpoczęło się od budowy Hoflößnitz przez elektora saskiego w 1650 roku.

Zbudowano kolejne dwory, które służyły jako letnie rezydencje dla nowych właścicieli winnic. Te piękne wille są obecnie zabytkowymi budynkami i zostały pieczołowicie odnowione przez ich właścicieli po zjednoczeniu. Właściciele willi spędzali następnie zimę w swoich kamienicach. Niektórzy z nich mogli w tym czasie pozostać w Lößnitz, co doprowadziło do rozwoju nowych osiedli willowych, które coraz częściej stawały się stałymi rezydencjami. Podatki nadal płacono w głównym miejscu zamieszkania. Prowadziło to do powtarzających się sporów z miejscowymi rolnikami. Wzrosło obciążenie finansowe wiosek. Ubodzy musieli być utrzymywani, stróże nocni oczekiwali swoich wynagrodzeń, a szkoły musiały być budowane i utrzymywane w miarę szybkiego wzrostu liczby ludności. Tymczasowe rozwiązanie znaleziono w Oberlößnitz w 1822 r., zakładając "Komunalny Związek Właścicieli Winnic" oraz w Niederlößnitz w 1832 r., tworząc "Niederlößnitzer Weinbergsverein". Ta osobliwa sytuacja skończyła się wraz z nowym Landgemeindeordnung z 1838 roku. W dniu 1 stycznia 1839 r. oba stowarzyszenia zostały faktycznie zmuszone do przejęcia wszystkich praw i obowiązków właściwej gminy. W ten sposób 8 stało się nagle 10 wsiami Lößnitz. Powstały Oberlößnitz i Niederlößnitz - kolejna specjalność Radebeul.

50 lat później rozpoczęto starania o zjednoczenie gmin Lößnitz. Było to spowodowane szybko rosnącą liczbą ludności i innymi ograniczeniami gospodarczymi. Rozwój ten został przyspieszony na początku ubiegłego wieku, kiedy Drezno włączyło wiele wcześniej niezależnych sąsiednich miast. Wsie Lößnitz uniknęły tego losu, gdy dwa miasta Radebeul i Kötzschenbroda połączyły się w 1935 roku, po tym jak wschodnie i zachodnie wsie Lößnitz połączyły się etapami. Krok ten okazał się sprytnym posunięciem politycznym dla dalszego rozwoju miasta, dzięki czemu Radebeul został ostatecznie nazwany "Große Kreisstadt" w 1995 roku i uniknął włączenia do Drezna.

To było krótkie wprowadzenie do historii miasta Radebeul, które wcale nie odpowiada klasycznemu wizerunkowi miasta z kościołem i rynkiem, ale to właśnie ta różnorodność nadaje mu niepowtarzalny urok. Nawet dziś mieszkańcy Radebeul przywiązują dużą wagę do okolicy, w której żyją. Wreszcie, festiwale i uroczystości upamiętniające pierwsze wzmianki o dzielnicach miasta są dowodem na to, że te lokalne tradycje historyczne nie zostały zapomniane i będą nadal podtrzymywane.