Richard King

Pamięć o utalentowanym rzeźbiarzu Richardzie Königu - w 150. rocznicę jego urodzin

Dwie duże rzeźby "Mojżesz" i "Święty Jan Chrzciciel" są umieszczone w niszach ołtarzowych kościoła Lutra w sposób okazały i honorowy. Każdy odwiedzający patrzy na nie z podziwem. W 1897 roku rzeźbiarz Richard König z Radebeul stworzył te wybitne dzieła sztuki dla kościoła.

Jego bliska znajomość z architektami Rudolfem Schillingiem i Juliusem Graebnerem, którzy byli powszechnie uznawani za mistrzów budowy kościoła Lutra w Radebeul, dała Richardowi Königowi możliwość zademonstrowania swoich umiejętności w postaci tych dwóch postaci.

Urodzony w Leobschütz (Śląsk) w 1863 roku, położył podwaliny pod swoją twórczość artystyczną podczas studiów w Berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych. Później przeniósł się do Drezna, gdzie w 1887 roku z zapałem kontynuował studia rzeźbiarskie. Dzięki wielkiemu talentowi, początkujący artysta spędził rok we Florencji i Rzymie w 1888 roku, aby doskonalić swój talent.

Splendor tutejszych budowli sakralnych przyniósł mu wielką sławę, a zarówno duetowi architektów, jak i Richardowi Königowi powierzono odbudowę i dekorację drezdeńskiego kościoła Kreuzkirche, który padł ofiarą pożaru w 1897 roku. Po raz kolejny były to monumentalne postacie - "Piotr" i "Paweł" - którymi König inspirował ludzi. Niestety, zostały one bezpowrotnie zniszczone podczas nalotu bombowego z 13/14 lutego 1945 roku. Trzecim kościołem, w którym rzeźbiarz był aktywny artystycznie, był Christus-Kirche w Dreźnie-Strehlen. Tutaj stworzył dwie płaskorzeźby, "Jezus z Samarytanką przy studni" i "Zmartwychwstanie młodzieńca w Nain", które otaczają prezbiterium.

Oprócz kilku innych rzeźbiarskich dzieł sztuki w Dreźnie, takich jak w Albertinum, inna dekoracja fasady w Radebeul również świadczy o pracy Richarda Königa. Fontanna po północnej stronie Lößnitzgymnasium przy Steinbachstraße została zaprojektowana i wykonana przez niego. Na szczególną uwagę zasługuje również jego aktywny udział w założonym w 1907 roku Stowarzyszeniu Artystycznym Lößnitz.

Radebeul nie miał być jednak ostatnim etapem jego życia. Po trwającym około 20 lat okresie twórczym, w 1920 r. wraz z żoną Lucie wybrali Oberammergau na dom spokojnej starości. Pomimo spokojnego, odosobnionego życia w Bawarii, zawsze miał miłe wspomnienia z regionu Łaby i wysłał hojne pozdrowienia na festiwal winiarzy w 1924 roku:

"Do drogiej starej ojczyzny Lößnitz, () tak przyjaznej i przytulnej ze swoimi zacienionymi terenami, słonecznymi wzgórzami, spokojnymi miejscami nad szemrzącymi strumieniami, w szeleszczącym lesie, tak bogatym w coraz to nowe piękno wraz ze zmieniającymi się porami roku. Przesyłam moje najserdeczniejsze gratulacje dla tej drogiej starej ojczyzny. Niech Lößnitz, a w szczególności jego uprawa winorośli, kwitną i rozwijają się wiecznie!"

Któż nie mógłby tego z całego serca poprzeć?

Maren Gündel, Archiwum Miejskie

Opublikowano w: Dziennik Urzędowy Radebeul, luty 2013 r.