Gottlob Samuel Flemming

Kötzschenbroda obchodziła niedawno święto winobrania, a wiejska zieleń zamieniła się w kolorowy, okrągły taniec pełen miłej atmosfery. Wielu gości wspinało się po schodach kościoła Friedenskirche i podziwiało wyjątkowy widok ponad dachami miasta na Łabę i krajobraz winnic.

Kościół jest znakiem rozpoznawczym Altkötzschenbroda, ponieważ jego nazwa upamiętnia podpisanie traktatu rozejmowego między Saksonią a Szwecją w 1645 roku. Miejsce tak przesiąknięte historią jak to wydało równie ważnych pastorów, a jednym z nich był Samuel Gottlob Flemming. Zapisał się on w kronikach historii miasta jako odważny, przedsiębiorczy i mężny. Zmarł 190 lat temu, 23 listopada 1827 roku w Zitzschewig. Urodził się w październiku 1740 r. w Lütte koło Poczdamu, małym miasteczku należącym wówczas jeszcze do okręgu wittenberskiego, a tym samym do Saksonii. Od 1753 r. uczęszczał do książęcej szkoły państwowej St Augustin w Grimma. Jego ojciec, Johann Gottlieb Flemming, był już księdzem, więc było prawdopodobne, że jego syn pójdzie w jego ślady. Po ukończeniu szkoły Gottlob Samuel poświęcił się teologii i został kaznodzieją budującym twierdze w Dreźnie. W dniu 2 lutego 1772 r. objął stanowisko wikariusza pastora Behrischa w Kötzschenbroda i ostatecznie objął swoje stanowisko w dniu 1 listopada 1773 roku. Pozostał na tym stanowisku aż do sędziwego wieku 84 lat, przyjmując swojego siostrzeńca Benjamina Flemminga jako asystenta w wieku 82 lat. W 1790 r. nabył już rozległą posiadłość w pobliżu Zitzschewig, tak zwaną Wettinshöhe. Jego żona Johanne Friederike, z domu Raschig, również posiadała majątek i odziedziczyła posiadłość Dehne w Niederlößnitz. Jako oszczędny pastor sprzedał dużą część należących do kościoła gruntów rolnych i w ten sposób zapewnił parafii pewien dobrobyt. Ożywił również niezwykły zwyczaj: Szklane pudełka z wieńcami upamiętniającymi zmarłych były wieszane w kościele za opłatą. Jednocześnie zapewnił fundusze na chór kościelny i instrumenty muzyczne.

Oprócz jego pracy jako oddanego proboszcza, jedno osiągnięcie jest prawdopodobnie najbardziej uhonorowane: "W odpowiedzi na pogłoskę, że banda grasujących Francuzów zbliża się do wioski od strony Serkowitz, Flemming, ksiądz odpowiedzialny w tym czasie, zebrał grupę młodych rolników uzbrojonych w cepy, kosy, widły itp. i pomaszerował z nimi w kierunku bandy, aby trzymać ich z dala od Kötzschenbroda. Wywarło to tak wielkie wrażenie na Francuzach, że z szacunkiem podążając za Flemmingiem i jego bandą, wmaszerowali do wioski z najsurowszą dyscypliną." To cytat dziennikarza i lokalnego historyka Fritza Adolfa Theodora Schrutha (1872-1946) z kroniki Schuberta o Kötzschenbroda.

Nie wszystkie trudy wojny można było rozwiązać w tak spokojny sposób, zwłaszcza przymusowe zakwaterowanie utrudniało życie mieszkańcom Lößnitz i nie wszystkie grabieże można było powstrzymać. Problemem stały się również choroby epidemiczne. Flemming musiał również znieść kilka katastrof pożarowych w mieście podczas swojego urzędowania. Pewnego razu pożar w Niederschänke (obecnie Goldener Anker) rozprzestrzenił się na kilka sąsiednich gospodarstw. Jeszcze gorszy był atak podpalacza, który w 1805 r. spowodował rozległe zniszczenia ulic Altkötzschenbrodas, kościoła, Oberschänke, Vorwerkstraße i Fürstenhain w ciągu półtorej godziny. Naundorf ucierpiał jednak najbardziej w 1822 r. i został niemal całkowicie zniszczony. Flemming natychmiast zorganizował szeroko zakrojoną kampanię zbierania funduszy. Apel o wsparcie dotarł nawet do Leipziger Zeitung (jednej z pierwszych gazet codziennych, które to zrobiły). Te i inne zasługi są podstawą decyzji, która została opublikowana w Radebeul Tageblatt 20 kwietnia 1935 r. i do dziś przypomina nam o zaangażowaniu tej osobistości, a mianowicie o zmianie nazwy Luisenstraße w Kötzschenbroda na Flemmingstraße.

Maren Gündel, Archiwum Miejskie

Opublikowano w: Dziennik Urzędowy Radebeul, listopad 2017 r.